گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان پرستاری و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی

مقدمه: بهبود عملکرد بالینی و ارائه کیفیت بالای مراقبت‌های پرستاری، در گرو کسب دانش تخصصی به همراه ارتقاء مهارت‌های تفکر انتقادی به عنوان یکی از استانداردهای آموزش پرستاری می‌باشد. برای اینکه پرستاران و دانشجویان این رشته کارآمد باشند برخورداری از تفکر انتقادی در آنها ضروری است. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان پرستاری و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی در انجام شد. روش کار: این مطالعه به صورت تحلیلی و همبستگی در سال 1393 انجام شد. نمونه‌ها شامل 120 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس از بین دانشجویان نیمسال پایانی سال اول، دوم، سوم و چهارم وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه دو قسمتی بوده بخش اول شامل ثبت مشخصات دموگرافیک و بخش دوم، پرسشنامه استاندارد گرایش به تفکر انتقادی ریکتس بوده است با حداقل نمره 33 و حداکثر 165 و همچنین عملکرد تحصیلی دانشجویان بر اساس نمره معدل کل سنجیده شد. داده‌ها با نرم افزار 16 SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که میانگین و انحراف معیار میزان گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان پرستاری 09/10 ± 4/116 بود. گرایش دانشجویان به تفکر انتقادی ارتباط آماری معنی داری با متغییرهای سن، جنس و سنوات تحصیل نشان نداد (05/0 < P) همچنین آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که نمره گرایش به تفکر انتقادی با معدل کل دانشجویان ارتباط آماری معنی دار ندارد (85/0 = P) و (02/0 = r). نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن نمره گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان پرستاری می‌توان نتیجه گرفت که این دانشجویان گرایش قابل ملاحظه‌ای نسبت به تفکر انتقادی دارند. بر این اساس و با توجه به گرایش دانشجویان لازم است در آموزش آنان از تکنیکها و روش‌های مناسب جهت بهبود این نوع تفکر که برای ارائه مراقبت باکیفیت ضروری است، استفاده گردد.